تبادل لینک هوشمند 
دردی جان سوز و گداز کرد آشفته خواب را باز عنان از کف برد بی اختیار سر دادم داد و هوار روانه گشتم سوی منزلگه طبیب گفتم ای طبیب ای حبیب دردی دارم که زخمش تازه است محتاج کهنه کاری چون تو است گفت :گو چیست این بلا ک اینچنین بیتاب کرده تو را گفتم :میلرزد دستو دلم بی بهانه میگیرد دلم گاه تنگ است گاه سنگ گاه بیتابو گاه بی خواب گاه می سوزد از فراق چون گلگون چراغ گاه می خندد در خیال چون میرسد به وصال برده است ز من آرامو قرار آواره کرده مرا در این دیار دل است دست بردار نیست در پی رسوایی و دلدادگیست راهی بگو چاره چیست مرهم این درد تازه چیست چه گویم که گفتنش ساده نیست این درد نیست آخر بی چارگیست عاشق گشته ای تو بدینسان باخته ای دین و دل و جان رو صبوری کن این درد را که جز وصالش نیست درمان تو را
:: برچسب‌ها: سمیرات,
